میخندی که دچارم کنی؟!

من؟

مثله یک کرم ابریشمی بود که... شاید کمی زشت 

شاخ و دم داشت!

خجالتی بود،حسرت آسمان را در دل میخورد

تنهایی را به خو پیچید،میدانست؟

زمانی آرزوی زیبا شدن را داشت...

برای چیست؟

آدم خطا کرد،حوا خطا کرد

ذهن آشفته،ما هم خطا کردیم!

یک جمع بندی کلی از زندگی...

و کلام آخره

میماند خاطره.

پی نوشت:خوش گذشت.بلاگفا برای همیشه خدا حافظ.